Στις 9 Μαρτίου 1796, ο τότε στρατηγός Ναπολέων Βοναπάρτης παντρεύτηκε την Ιωσηφίνα ντε Μπωαρναί, λίγες μέρες πριν φύγει για να αναλάβει την ηγεσία του γαλλικού στρατού στην Ιταλία. Η οικογένεια του εξαρχής δεν ενέκρινε τον γάμο του Ναπολέοντα με την έξι χρόνια μεγαλύτερη του χήρα με δυο παιδιά. Ωστόσο ο έρωτας του για εκείνη ήταν μεγάλος. Όσο έλειπε μακριά της έστελνε ερωτικά, παθιασμένα γράμματα, στα οποία η Ιωσηφίνα του απαντούσε χλιαρά και τυπικά. Λέγεται πως δεν ήταν τόσο ερωτευμένη όσο εκείνος μαζί της, ενώ πολύ γρήγορα ξεκίνησε μια σχέση με έναν υπολοχαγό των Ουσάρων.
Όταν ο Ναπολέοντας το 1804 εξελέγη Αυτοκράτορας των Γάλλων, έστεψε μαζί του ως Αυτοκράτειρα την Ιωσηφίνα. Επειδή όμως δεν μπορούσε να του χαρίσει το διάδοχο που τόσο χρειαζόταν για να διασφαλίσει τη δυναστεία του, το 1809 πήρε την απόφαση, (στην οποία η Ιωσηφίνα τελικά συμφώνησε) να χωρίσουν.
Η τελετή του διαζυγίου έγινε τον Ιανουαρίου του 1810, ενώ 2 μήνες αργότερα, ο Ναπολέοντας παντρεύτηκε την Αρχιδούκισσα Μαρία Λουϊζα των Αψβούργων, κόρη του Αυτοκράτορα της Αυστρίας Φραγκίσκου Β’. Ήταν μια πολιτική κίνηση με την ελπίδα να εξασφαλίσει την ειρήνη, νυμφευόμενος μια πριγκίπισσα από έναν από τους ισχυρότερους βασιλικούς οίκους της Ευρώπης.
Η Ιωσηφίνα διατήρησε καλή σχέση με τον Βοναπάρτη που πάντα φρόντιζε να τακτοποιεί τα χρέη της και την πολυτελή ζωή της στο Μαλμαιζόν, ενώ ο ίδιος μάλιστα επέμενε να διατηρήσει τον τίτλο και την θέση της Αυτοκράτειρας.
Η Ιωσηφίνα πέθανε στις 29 Μαΐου του 1814, λίγο μετά από από έναν περίπατο με τον Τσάρο Αλέξανδρο Α’ στους κήπους της στο Μαλμαιζόν. Ο Ναπολέοντας, που έμαθε για τον θάνατο της όσο βρισκόταν εξόριστος στη νήσο Έλβα, κλειδώθηκε στο δωμάτιο του αρνούμενος να δει οποιονδήποτε για δύο μέρες.
Είναι πλέον γνωστό ότι ο μεγάλος στρατηλάτης παρέμεινε για πάντα ερωτευμένος μαζί της και την αγάπησε πολύ. Η τελευταία λέξη του πριν κλείσει τα μάτια του, εξόριστος στο νησί της Αγίας Ελένης, ήταν το όνομα της… “Ιωσηφίνα“.