“Μάνα του στρατιώτη”,αδελφή του ήρωα Παύλου Μελά,
«Θα ζω για να αγαπώ»:
Η φράση αυτή αποτελεί το χαρακτηριστικό ρητό της Άννας Μελά Παπαδοπούλου που το επέλεξε από μικρό παιδί και την συνόδευσε σε όλη της τη ζωή. Σύμφωνα με την παράδοση της οικογένειας των Μελάδων, κάθε παιδί, ανάλογα με τον χαρακτήρα του, είχε το δικό του ρητό.
Η Άννα Μελά Παπαδοπούλου, αδελφή του ήρωα Παύλου Μελά, γεννήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 1871 στη Μασσαλία της Γαλλίας και ήταν το έβδομο παιδί του Μιχαήλ Μελά και της Ελένης Βουτσινά. Λίγα χρόνια αργότερα η οικογένεια Μελά μετοίκησε στην Αθήνα. Τα επόμενα χρόνια η οικογένεια βίωσε τον θάνατο του Μιχαήλ (1897) και του Παύλου (1904).
Η Άννα Μελά Παπαδοπούλου ανέπτυξε πολυδιάστατη δράση ως εθελόντρια νοσοκόμα την περίοδο 1912-1922. Πιο συγκεκριμένα, υπηρέτησε ως εθελόντρια νοσοκόμα στους Βαλκανικούς Πολέμους 1912-1913, στον Βορειο – Ηπειρωτικό Αγώνα του 1914 καθώς και στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Επιπλέον, την περίοδο της Μικρασιατικής Εκστρατείας υπηρέτησε με το βαθμό της Υπολοχαγού στην Υγειονομική Υπηρεσία του Στρατού. Λόγω της σημαντικής αυτής δράσης της, της αποδόθηκε ο τίτλος «Η Μάννα του Στρατιώτη» και έλαβε τιμητικές διακρίσεις.
Η προσφορά της, όμως, δεν σταματάει εδώ. Την περίοδο μετά την Μικρασιατική Καταστροφή ασχολήθηκε με τα τεράστια προβλήματα των προσφύγων και ιδιαίτερα με την αντιμετώπιση της φυματίωσης που μάστιζε τους προσφυγικούς πληθυσμούς και τους απόστρατους πολεμιστές. Τελικά, προσβλήθηκε και η ίδια από τη νόσο αυτή και απεβίωσε το 1938
Πηγή: Πανελλήνιος Σύλλογος Απογόνων Μακεδονομάχων «Ο Παύλος Μελάς»