Κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο μια αφίσα που στην προσπάθεια της να σπιλώσει τον νυν Πρύτανη του Α.Π.Θ. κ. Νίκο Παπαϊωάννου, ανακυκλώνει κατηγορίες προς το πρόσωπο του καθηγητή και ιδρυτή της Ηπειρωτικής Εστίας Περικλή Βιζουκίδη. Δεν είναι η πρώτη φορά που ασχολούνται μαζί του, αφού από χρόνια, στην επιτροπή ονοματοδοσίας του Δήμου, προσπαθούν να αφαιρέσουν το όνομα του από την ομώνυμη οδό. Δικαίως τον τιμούμε, αφού σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως δοσίλογος επειδή απλώς συμμετείχε, ως διακεκριμένος πολίτης της Θεσσαλονίκης και γερμανομαθής με τον ρόλο του διερμηνέα, στην ¨τελετή¨ παράδοσης της πόλης στους Γερμανούς.
Η εμμονή μαζί του αποτελεί απόρροια του γεγονότος, ότι σε όλη του τη ζωή δεν ενστερνίστηκε τις ιδεολογικές εμμονές των σημερινών κατηγόρων του, αλλά και το ηθικό και επιστημονικό του ανάστημα που φυσικά δεν μπορούσαν να αγγίξουν και να φτάσουν.
Για την περίοδο της κατοχής διαβάζουμε στην αυτοβιογραφία του καθηγητού Κωνσταντίνινου Βαβούσκου :
« Ο Καθηγητής Περικλής Βιζουκίδης κατηγορήθη ότι υπήρξε γερμανόφιλος,επειδή εφωτογραφήθη τυχαίως αποχαιρετών Γερμανούς στρατιώτας εις τον σιδιρόδρομικόν σταθμόν Θεσσαλονίκης (1) … Εν τούτοις αυτός ήτο μέλος μυστικής, υπό τον τότε μητροπολίτην Θεσσαλονίκης Γεννάδιον (απελευθερωτική επιτροπή) και ο μητροπολίτης τον έστελνε εις τας γερμανικάς Αρχάς ως γερμανομαθή (διετέλεσεν, ως ελέχθη καθηγητής εις το Πανεπιστήμιον του Βερολίνου), δια να ενεργή υπέρ της απελευθέρωσης κρατουμένων. Ενήργησε δραστηρίως δια την αποφυλάκισιν του υπό των Γερμανών συλληφθέντος υφηγητού Γεωργίου Τενεκίδου. Άλλωστε, μετά την απελευθέρωσιν, ότε ωρισμένοι καθηγηταί παρεπέμφθησαν επί συνεργασία μετά του εχθρού, ουδείς έθιξε τον καθηγητήν Περικλήν Βιζουκίδη. Υπήρξε « άριστος λατινιστής (προσεφώνει εις άπταιστα λατινικά τους ξένους συναδέλφους του), και φλογερός πατριώτης, πάντοτε επί κεφαλής όλων των διαδηλώσεων υπέρ της Βορείου Ηπείρου, εις τας οποίας εξεφώνει πύρινους λόγους. Κατά τα λοιπά ήτο αυστηρός και εν πολλοίς απρόσιτος αλλ ευθύς ακέραιος, ανιδιοτελής.»
O Ραβίνος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης Μικαέλ Μόλχο στην έκδοση «In Memoriam» της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης , αναλύει:
”Δεν θα ήτο συνεπές προς τον ρόλο μας του αντικειμενικού χρονικογράφου, αν αποσιωπούσαμε τις θαρραλέες προσπάθειες ωρισμένων προσωπικοτήτων της Θεσσαλονίκης , καθώς και από το σώμα των δικηγόρων , για να σωθούν από την εξορία , ή, τουλάχιστον , να απαλύνουν την μοίρα που τους είχε προετοιμαστή. Περί τα τέλη Φεβρουαρίου 1943 , οι δικηγόροι Δημήτριος Σπηλιάκος και Πέτρος Λεβή ανέλαβαν την πρωτοβουλία να επιχειρήσουν τολμηρά διαβήματα με κίνδυνο να εκτεθούν στα χειρότερα αντίποινα … Σ’ αυτούς γρήγορα προστέθηκαν ο δικηγόρος Δημήτριος Δίγκας και ο Καθ. Βιζουκίδης . Πήγαν ομαδικά στον Γενικό Διοικητή Σιμωνίδη…”
Η στάση ζωής του και το έργο του ήταν έντονα πατριωτικό και πάρα πολύ σημαντικό.
Η προστασία του ονόματος και της μνήμης του είναι μια πράξη δικαιοσύνης που δεν τη ζητά μόνο η δραστήρια Ηπειρωτική Εστία Θεσσαλονίκης, με την πλούσια και σε πολλά επίπεδα δράση της, αλλά και κάθε άνθρωπος που μελετά την ιστορία της πόλης απαλλαγμένος από ιδεολογικά γυαλιά.
Ακολουθούν μερικά βιογραφικά στοιχεία για τον Περικλή Βιζουκίδη.
Νομικός και συγγραφέας που γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1879 από Ηπειρώτες γονείς.
Μαθήτευσε στο Ελληνικό λύκειο το Πέρα και στη συνέχεια πήγε στη Γερμανία, όπου σπούδασε νομικά, φιλοσοφία και πολιτικές επιστήμες στα φημισμένα πανεπιστήμια της Ιένας, του Μονάχου και του Βερολίνου(1879-1902).
Μετά το τέλος των σπουδών του αναγορεύτηκε σε διδάκτορα (με έπαινο) από την περίφημη Νομική σχολή του Βερολίνου.
Από το 1903 μέχρι το 1906 άσκησε στην Κωνσταντινούπολη το δικηγορικό επάγγελμα. Μετά, εγκαταστάθηκε στο Βερολίνο. Από το 1925 διδάσκει στο εκεί πανεπιστήμιο Ιστορία του Ελληνικού δικαίου και σύγχρονο Ελληνικό δίκαιο.
Με την ίδρυση του πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης ¨εξελέγη υπό της κριτικής επιτροπείας¨ καθηγητής της έδρας της Εισαγωγής στη Νομική Επιστήμη και το υ Αστικού Δικαίου.
Διετέλεσε πρύτανης τους του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης προσφέροντας με την εμπειρία του ανεκτίμητες υπηρεσίες.
Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει νομικά και φιλολογικά έργα ενώ προασπίζει τα εθνικά μας δίκαια και ιδιαίτερα την πατρίδα του την Ήπειρο.
Ανέπτυξε μεγάλη επιστημονική και κοινωνική δράση .
-Πρόεδρος του Ερυθρού Σταυρού Θεσσαλονίκης.
– Περιλαμβάνεται μεταξύ των ιδρυτών της «Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών»
-Αντεπιστέλλον μέλος των Ακαδημιών του Μονάχου και του Βερολίνου.
-Μέλος της Ακαδημίας των Αθηνών(1951)
Το 1940 με άλλους Ηπειρώτες ιδρύει την Ηπειρωτική Εστία Θεσσαλονίκης στην οποία άφησε και την πλούσια βιβλιοθήκη, ενώ δημοσίευσε μελέτες του στα προπολεμική ¨ Ηπειρωτικά Χρονικά¨
Πέθανε το 1956.
Παραθέτω δυο βιβλία για να καταλάβει ο αναγνώστης το πνεύμα του Περικλή Βιζουκίδη και τον λόγο που είναι κόκκινο πανί για κάποιους.
- Η Διαμαρτυρία των Βορείων Ηπειρωτών, Εκδόσεις ¨ Ελεύθερη Σκέψις¨
- Η Συμβολή των Μακεδόνων εις το Έργον του Πανεπιστημίου των Αθηνών, Εκδόσεις ¨ Ελεύθερη Σκέψις¨
Άλλες πηγές θέλουν την φωτογραφία να είναι από την ημέρα εισόδου των Γερμανών στην πόλη.
Κώστας Παρχαρίδης